De afstand tussen een trainee en een bestuurder in de zorg is vanavond klein. Rianne (TT4) las eerder dit jaar een inspirerend interview in de krant met Diana Monissen, bestuurder van de Friesland Zorgverzekeraar, en besloot haar uit te nodigen voor een themasessie over de toekomst van de zorg. En als Rianne ergens haar tanden in zet, dan gebeurt het vaak ook. Samen met Jetty (TT3) pakte ze de organisatie op en vanavond zit Diana samen met Anke Huizenga, bestuurder van ZuidOostZorg, tegenover trainees en alumni van Talent for Care. De afstand tussen trainees en bestuurders is nog slechts enkele meters. De bestuurders beginnen hun uitzending en de ruimte vult zich met aandacht.
De twee vrouwen aan de top geven ons een inkijk in het leven van een zorgbestuurder. Het leven zoals het was, zoals het is en (hopelijk) ooit zal zijn. Anke Huizenga bestuurt een VVT-instelling in Friesland en laat zien dat als je het beste voor je cliënten wil, je soms liefdevol genadeloos voor je organisatie moet zijn. Anke inspireert ons om een geheime missie te formuleren. Het is haar missie om het imago van de VVT-sector om te buigen van luiers en slabben naar een imago dat weerspiegelt dat VVT-instellingen complexer en interessanter zijn dan ziekenhuizen.
Dat de cliënt centraal staat en dat de kwaliteit van zorg het grootste goed is, dat mag ondertussen wel duidelijk zijn. En toch zijn er volgens de twee bestuurders nog steeds voormannen (vrouwen hebben dat van nature minder?) van zorgorganisaties die zich vooral inzetten voor het voortbestaan van hun organisatie. Toen Anke bij ZuidOostZorg aan het roer kwam vroeg ze wat de klant het meest zou missen als de organisatie er niet meer zou zijn. In de jaren erna stond alles in het teken van het uitvergroten van die toegevoegde waarde en het saneren van wat daar niets mee te maken had.
Diana Monissen is bestuurder van een verzekeraar en wat haar opvalt, is dat medewerkers op verschillende niveaus elkaar gevangen houden door het benadrukken van hun ongelijkheid. Het lijkt makkelijker om elkaars tegengestelde partijen of zelfs vijanden te zijn, dan samen te werken. Heb oog voor elkaars belangen en wees open en eerlijk over je eigen belang. In die transparantie ontdek je juist vaak de overlap in elkaars belangen. En bewaar dat niet voor een onderhandelingstafel. Zoek ook de informele setting op om te delen en te vragen wat belangrijk is.
De dames blijven weliswaar reëel: de missie om iedereen in de zorg bij te schaven en toekomstklaar te maken is misschien te groot. Een zorgsector waarin transparantie, samenwerking en participatie gevierd wordt, bereik je sneller met de aanwas van sleutelfiguren die ‘uit het juiste hout gesneden zijn’. Om te besturen in de toekomst van de zorg, moet je tot het gaatje willen gaan, nieuwe kansen grijpen en kritisch blijven op je beleid. Stel elkaar herhaaldelijk de simpele vraag: “Zou ik deze tent morgen zelf willen kopen?”. Is dit niet het geval, dan is er werk aan de winkel.
Diana en Anke geven ook bevestiging. De kernwaarden die wij kennen uit ons traineeship komen bijna één voor één langs, dus met die juiste houtsoort lijkt het goed te zitten. Het devies van de wijze vrouwen luidt dan ook vooral: volg je droom en behoudt het lef om dingen uit te proberen. En van een goede oneliner zijn de dames ook niet vies: “Houd het klein, want klein is het nieuwe groot.” Die wijsheid nemen we mee en brengen we meteen in de praktijk: een inspirerende avond wordt afgesloten met een klein drankje.